به افغانستان می بالم افغانستانرادوست دارم !

بسیاری وقتی نام این کشور را می شنوند و یا در جائی می خوانند،بلافاصله مفاهیمی چون جنگ،فقر،بدبختی،عقب ماندگی و...به ذهنشان می رسد؛اما من وقتی نام افغانستان را می شنوم و یا می خوانم ؛نه تنها این کلمات به ذهنم نمی رسد،بلکه مفاهیمی چون فرهنگ،تمدن کهن،هنر و...به ذهنم متباتر می شود.

    اگر کمی به عقب باز گردیم و نگاهی به تاریخ گذشته این کشوربنگریم،می بینیم که دارای چه سرمایه های گرانقدری در زمینه های مختلف علمی و فرهنگی می باشد.شهرهائی نظیر هرات،بلخ،قندهارو...که همگی در این سرزمین قرار دارند،در گذشته ی نه چندان دور دارای رونق و شکوفائی بوده و مهد علم و تفکر و عالمان و ادیبان بزرگ بوده است.حتی برخی از مولفین و مورخین در ارزیابی این شهرها القاب افتخار آمیزی به آن داده اند،ازجمله قبه الاسلام،ام البلاد،جنت الارض،دار الاجتهاد و الفقاهه و...

   اما چه آمد بر سر این کشور!؟ .................به راستی چه شد؟

افغانستان با نام رسمی جمهوری اسلامی افغانستان کشوری در اسیای میانه است که حدفاصل آسیای میانه، جنوب باختر اسیا و خاورمیانه می‌باشد و پایتخت آن کابل است. همسایگان افغانستان، پاکستان در جنوب و خاور (شرق)؛ ایران در باختر (غرب)؛ تاحیکستان و ازبکستتان وترکمنستان در شمال؛ و چین در شمال خاوری هستند. افغانستان یک کشور محاط درخشکی است، ولی در گذشته به خاطر راه ابریشم، کاروان‌های بازرگانی فراوانی از این کشور گذر می‌کردند. همچنین افغانستان کشوری با تاریخ و فرهنک کهن و پربار است، که دانشمندان و شاعران گرانقدری را به جهانیان عرضه کرده‌است.
نام
واژهٔ افغانستان از دو بخش «افغان» و «ستان» تشکیل شده‌است. واژهٔ افغان برابر با معنای قوم افغان بوده‌است و پسوند ستان در زبان‌های منطقه به معنای جای یا سرزمین است. واژهٔ افغانستان به عنوان نام یک کشور در سال 1302هجری خورشیدی در قانون اساسی امان الله خان به تصویب رسید. واژهٔ افغان در سال 1343در قانون اساسی تصویبی محمد ظاهر شاه با تعریفی تازه و به معنی همهٔ افراد شهروند کشور افغانستان به‌کار رفت. با این حال هنوز بیشتر فارسی‌زبانان افغانستان، واژهٔ افغان را به معنی مردم پشتون به کار می‌برند

جغرافیای طبیعی

موقعیت: در میان جنوب اسیا و اسیای میانه و خاورمیانه
مختصات جغرافیایی: میان ۶۰ تا ۷۵ درجه خاوری و میان ۲۹ تا ۳۸ درجه شمالی
پهناوری: پهناوری افغانستان ۶۵۲٬۰۹۰ کیلومتر مربع است. (چهل ویکم در جهان و یازدهم در قاره اسیا).
آب و هوا

اب و هوای بری، تابستان گرم و زمستان سرد.
منابع طبیعی

از منابع طبیعی کشور می‌توان به گازطبیعی,نفت، زغال سنگ، مس، کرومیت، طلق (نوعی کانی شفاف به رنگ‌های سفید و سبز و خاکستری)، سولفت باریم,گوگرد,سرب، روی، آهن، نمک طعام و سنگهای فیمتی ، اوراینوم و... اشاره کرد.

محیط زیست
قطع درختان جنگلی توسط قاچاقچیان و انتقال چوب این درختان به کشورهای همسایه و عمدتاً پاکستان باعث نابودی بیش از ۷۰ درصد جنگل‌های این کشور تا سال ۲۰۰۹ شد.
شاید مهم‌ترین مشکل محیط زیستی افغانستان خطر نابودی جانورانی مانندپلنگ برفی،بزهای کوهی، سمور، غزالهای وهشی، قوچ و... باشد. این حیوانات بیشتر برای استفاده از پوست‌شان کشته می‌شوند.
از شاخص‌ترین محدودیت‌های زیست‌محیطی این کشور می‌توان به محدویت در دسترسی به منابع آب (مصرف زراعت و اب اشامیدنی )، چرای بیش از حد دام,آلودگی هوادسترسی به آب‌های آزاد و... اشاره کرد. تقریباً در افغانستان سامانهٔ دفع زباله به روش مدرن وجود ندارد.

ولایات افغانستان

افغانستان دارای 34 ولایت میباشد که عبارت اند از:
اروزگان, بادغیس, بامیان, بدخشان, بغلان, بلخ, پروان, پکتیا, پکتیکا, پنجشیر, تخار, جوزجان, خوست, دایکندی, زابل ,سر پل, سمنگان, غزنی ,غور, فاریاب, فراه, قندهار, کابل ,کاپیسا, کندوز, کنر, لغمان, لوگر, ننگرهار, ورستان, نیمروز, وردک ,هرات و هلمند.

قتصاد


اقتصاد افغانستان پس از فروپاشی حکومت طالبان در سال138۰ رو به بهبودی نهاده ‌است. نرخ آمار زیر خط فقر این کشور بسیار وحشتناک است، به موجب این نرخ از هر صد افغان ۵۵ نفر آنان زیر خط فقر هستند. از دیگر آمار نگران کننده این کشور فقیر نرخ ۴۳ درصدی بیکاری است. حدود ۸۱ درصد مردم این کشور کشاورز هستند و بقیه شامل ۱۱ درصد در صنعت (اغلب بافندگی) و ۹ درصد در خدمات مشغول به کار هستند. به موجب آمار سال ۲۰۰۴، ۱۵ میلیون نفر در این کشور کارگر هستند.
نرخ تورم در این کشور در سال ۲۰۰۵، ۱۶.۳ و در سال ۲۰۰۶ بنا بر پیش بینی‌ها ۱۷ درصد است. بیشترین محصولات صادراتی این کشور به سه کشور امریکا(۲۵٫۴٪)، پاکستان(۲۲٪) و هند(۱۹٫۵٪) است که حجم آن ۵۰۰ میلیون دالرآمریکا تخمین زده می‌شود. و عمده ترین شریکان صادر کننده محصولات به این کشور پاکستان(۲۳٫۷٪)، آمریکا(۱۱٫۲٪)، هند(۷،۹٪)، آلمان(۶٫۸٪)، ترکمنستان(۴٫۹٪)، روسیه(۴٫۵٪)، کنیا(۴٫۳٪) و ترکیه(۴٫۲٪) می‌باشند که حجم آن به بیش از ۴ میلیارد دلار می‌رسد. بیشترین بدهی این کشور به کشور روسیه و نیز بانک جهانی است که به بالغ بر ۸ میلیارد دلار می‌رسد. پس از سقوط طالبان بیش از ۶۰ کشور جهان قول کمک به این کشور را دادند که به فاصله ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹، ۸٫۹ میلیارد دلار به این کشور کمک بلاعوض کنند.
واحد پول افغانستان، «افغانی» نام دارد که از سال ۱۳۸۰ به بعد ارزش‌ آن نسبت به دلار رو به بهبودی می‌رود. سال مالی آن از اول حمل تا اخرحوت است. . ازاقلام صادراتی این کشور می‌توان به جامه پشمی بومی این کشور و فرش‌های دستباف و پوست گاو و گوسفند و سمور و پلنگ و مار اشاره کرد.

معادن

افغانستان یک کشور کوهستانی با آب و هوای سرد می‌باشد. این کشور دارای رشته‌های کوه‌های بلند سربه فلک کشیده زیادی می‌باشد. به دلیل سه دهه جنگ و خرابی، این کشور از آبادانی و پیشرفت بازمانده‌ است. اکنون افغانستان معادن زیادی ندارد، اما اگر در این بخش سرمایه گذاری و پژوهش‌های گسترده به عمل آید، مطمئنا رشد اقتصادی سریعی را در پی خواهد داشت و نیز فرصت‌های شغلی چشمگیری ایجاد خواهد شد.
افغانستان دارای معادنی چون: طلا، لاجورد، زمرد، فیروزه و زغال سنگ در ولانت بغلان که در نوع خود در جهان بی نظیر است و حدود ۱۳ نوع زغال سنگ از این معدن استخراج می‌شده‌ است و حتی در زمان جنگ نیز به فعالیت خود ادامه می‌داده‌ است. بعضی از تجهیزات و وسائل موجود در این معدن به حدود ۴۵ سال پیش بر می‌گردد که از طرف دولت اتریش به افغانستان داده شده بود.
صنایع
صنایع زیادی در افغانستان وجود ندارد. اما صنایع دستی قالین بافیی ,فرشهای دستی ,گلیم ,نمد و یا نماد و ججیم بافی در این کشور به طور خودجوش موجود می‌باشد. افغانستان سالانه حدود دو و نیم میلیون متر مربع فرش صادر می‌کند.

راه‌ها

پل افغانستان-تاجیکستان، که در تابستان ۱۳۸۶ کامل شد و بزرگترین پل آسیای میانه است.
افغانستان به لحاظ ارتباطی و وضعیت جاده‌ها و بزرگراه‌ها نسبت به گذشته پیشرفت نموده ‌است. به طور کلی ۴۵ میدان هویی در این کشور وجود دارد. نام هواپیمایی بین المللی افغانستان اریانا است. دومیدان هوایی بین المللی کابل و قندهار و میدان‌ هوایی-نظامی بگرام از مهم‌ترین فرودگاه‌های این کشور است. افغانستان به دلیل عدم دسترسی به آب‌های آزاد فاقد بندرو کشتیرانی است و تنها رودخانه مرزی دریای امو. در افغانستان اخیرا خط اهن هم اعمار گردیده
سال ۱۳۸۳ حدود ۳۵ هزار کیلومتر جاده وجود دارد که تنها ۹ هزار کیلومتر آن قیر و ریگ اندازی شده‌ است. ۱۲۰۰ کیلومتر تنها مسیر رودخانه‌ای و آبی این کشور است که در محدوده آموردیا با سه کشور تاجیکستان و ازبکستان و ترکمنستان واقع است. از بنادر نزدیک به این رودخانه می‌توان به شیرخان بندر و خوراباد اشاره کرد. نزدیک ترین شهر مهم به این رودخانه مزارشریف است.

عکسهای زیبا از بند امیر بامیان

بند امیر بامیان پس از آنکه از سوی دولت به عنوان اولین پارک ملی افغانستان اعلان شد بیشتر برسر زبانها افتاد و تصاویر جالبی از آن درعرصه انترنت نیز در سطح وسیع نشر شد اما مردم بامیان نظر دیگری دارند آنان می گویند وقتی باز سازی نباشد گذاشتن نام پارک ملی روی بند امیر چه سودی خواهد داشت؟ بلکه برعکس، اندک در آمد که از بلیط توریستان به دست می آید نیز مستقیما به جیب دولت می رود و از سوی دیگر ساخت و ساز و استفاده از طبیعت بند امیر نیز در محدوده ای بسیار وسیع از سوی دولت ممنوع شده است و ساکنان اطراف بند امیر حتی از استفاده از عواید طبیعی بند امیر نیز محروم شده اند.

پس دل خوشی برخیها از گذاشتن پارک ملی روی بند امیر ساده لوحانه و از روی سطحی نگری بیش نیست.

بهرحال دراین پست چند عکس بسیار زیبا ودیدنی را از بند امیر زیبا ی بامیان تماشا کنید. بند امیر زیبا که اولین پارک ملی افغانستان است بهار وتابستان بسیار معتدل و دل انگیزی دارد که با آسمان آبی و هوای پاک ومردمان مهربان بامیان و مناظر زیبای اطراف خود، سالانه هزاران بیننده را بسوی زیبائیهای دیدنی خود جذب می نماید. دراین عصر و زمانه که دوربینهای فوق پیشرفته تصویر برداری وسیله ضروری و همیشه همراه توریستان است کسانی که  از سراسر جهان و ولایات دیگر افغانستان برای تفریح به بندامیر زیبا می روند معمولا دوربینهای خود را همراه برده عکسهای زیبایی برای زنده نگهداشتن خاطرات خود از بند امیر می گیرند.  

 

بند امیر 

 

 

 

 

 

 عکس های زیبای بندامیر ولایت بامیان افغانستان  

 (ترتیب دهنده محمد علی دانش بلخ مزارشریف افغانستان) 

 

 

 

تهیه وترتیب توسط: محمد علی دانش؛  

 

معلومات در مورد ولسوالی های ولایت بامیان

 بامیان 

نام ولسوالی: شبر

مرکز ولسوالی: شبر

معلومات عمومی:

CAAC یا سرشماری خانه به خانه 23466 نفر، مطابق آمار برنامه همبستگی ملی 28812 نفر و مطابق آمار مندرج در اطلس قریجات افغانستان 18534 نفر که در 132 قریه های خورد و بزرگ زندگی می نمایند.

ساکنان این ولسوالی از نظر ترکیب قومی به سه قوم بزرگ کالو، غندک و شبر از نظر ترکیب نژادی به سه نژاد هزاره، تاجیک و سادات از نظر ترکیب اجتماعی به 76 شورای انکشافی قریه و از نظر مذهبی به سه مذهب شیعه جعفری، شیعه اسماعلیه و سنی حنفی تقسیم می شوند. البته قابل ذکر است که با وجود تعداد احزاب جهادی و تنوع مذهبی و قومی، خوشبختانه هیچ گاهی از این آدرس اختلافی در میان اهالی بروز نکرده است

.

وجه تسمیه این ولسوالی شابهار بوده که به معبد بزرگ بودایی ها در سر کوتل شبر مربوط می شود که به مرور زمان به شابار و بعداً به شبر تبدیل گردیده است. بنا بر این طوری که دیده می شود در املای کلمه شبر حرف "ی" وجود ندارد و حرف مذکور بعد از ایجاد اداره موقت در این کلمه داخل گردیده است که این خود مسخ آشکار اسم تاریخی این ولسوالی را به طور نا خواسته بیان می دارد که علت آن را می توان در نا همگونی املایی واژه ها به علت تداخل نظام املایی کشور های همزمان منطقه در نظام نوشتاری کشور و فرسودگی فرهنگ ریشه یابی کلمات و اسامی اماکن در کشور جستجو کرد

.

اگر ضعف فرهنگ بازخوانی نوشته ها و مقالات در مطبوعات و ضعف یک عده از ادیتوران را نیز بر آن بیفزاییم حلقه مفقوده این ادعا را کامل کرده ایم

.

ولسوالی شبر از نظر اقلیمی نهایت سرد بوده و در زمستان سال 1386 تا مرز منفی 50 درجه سانتی گراد برودت را نیز تجربه کرده است که به همین علت سال تعلیمی آن شش ماه می باشد

.

در عرصه معارف به تعداد 7142 متعلم اعم از ذکور و اناث توسط 251 معلمین از طبقه ذکور و اناث در چوکات 3 باب مکتب ابتدائیه ذکور، 7 باب مکتب ابتدائیه نسوان، 20 باب صنوف الحاقیه مکاتب در محلات، 4 باب صنف سواد حیاتی و یک باب دارالعلوم یا مدرسه دینی آموزش داده می شوند. البته علاقمندی متعلمین مکاتب این ولسوالی به معارف به حدی انکشاف نموده که با وجوود تنزیل معلمین رسمی فارغ 12 به 13 فیصد از مجموع معلمین کلیه متعلمین که جهت اشتراک در امتحان کانکور معرفی شده بودند، بعد از موفقیت در پوهنتون های مختلف کشور شمولیت حاصل نموده اند

.

در عرصه صحت به تعداد 3 باب کلنیک

BHC یا مرکز صحی اساسی در قریه های کالو، شنبل و غندک موجود می باشد که در هر کدام از آن ها یک کارمند داکتر یا نرس، یک کارمند قابله جامعه، یک کارمند نظارت کننده جامعه، دو نفر واکسیناتور و یک نفر تکنیشن فارمسی یا لابراتوار در هر یک از این کلنیک ها مصروف انجام وظیفه هستند.

یک باب مرکز صحی فرعی در قریه عراق می باشد که یک کارمند نرس، یک کارمند قابله جامعه و یک کارمند واکسیناتور در آن مصروف ارائه خدمات صحی به مراجعه کنندگان می باشند

.

یک فیصد از منبع عایداتی اهالی این ولسوالی از مدرک معاش ماهوار ماموریت، دو فیصد از مدرک عواید مشاغل آزاد و 79 در صد از مدرک فروش محصولات زراعتی تامین می شود

.

منبع آب آشامیدنی دراین ولسوالی چشمه ، دریا، جوی آب، و چاه های عمیق بوده که 20 فیصد از اهالی به آب آشامیدنی صحی دسترسی دارند

.

ولسوالی شبر از نظر سوق الجیشی موقعیت مهمی دارد و همواره از جانب همسایگان خود به خصوص همسایگان شمالی متضرر و آسیب پذیر می باشد

.

زرع مواد مخدر در این ولسوالی به حد صفر رسید اما با تأسف که تا هنوز زرع نبات بدیل به دهاقین پیشنهاد نگردیده است

.

ولسوالی شبر سرک قیر ندارد مگر از اثر توجه ادارات دولتی 98 فیصد از اهالی (حد اکثر به فاصله 2 کیلو متر) به سرک دسترسی دارند

.

بازسازی از ایجاد اداره موقت تا کنون، به نسبت گذشته طولانی این ولسوالی تا روی کار آمدن اداره موقت، بیش از 20 برابر افزایش داشته است که علت آن را می توان در محو هرنوع تبعیض و تعصب در کشور و تعقیب پالیسی منطقوی انکشاف متوازن دولت در ولسوالی ها و محلات میباشد

.

نام ولسوالی: یکه ولنگ

مرکز ولسوالی: نیک

معلومات عمومی:

.

جاهای که دارای جاذبه گردشگری مانند چهل برج ، قلعه بربر و آثار باستانی "گوهرگین" در این ولسوالی قرار گرفته است. از نظر موقعیت جغرافیایی در غرب ولایت قرار گرفته است و از جانب شمال با ولسوالی دره صوف ولایت سمنگان، از طرف جنوب با ولسوالی پنجاب و از طرف غرب با ولسوالی بلخاب ولایت سرپل متصل می باشد

.

مساحت این ولسوالی 6704 کیلو متر مربع می باشد. طبق آمار ارائه شده از سوی برنامه همبستگی ملی

(NSP) جمعیت این ولسوالی 140000 نفر برآورد شده است، که دربیشتراز 447 قریه های کوچک و بزرگ زندگی می کنند.

یکه ولنگ از دو کلمه ترکی گرفته شده است. یکه به معنای بی مانند و ممتاز و "ولنگ" به معنای چمن می باشد و مفهوم چمن یکتا و بی مانند را افاده می کنند. از نظر اقلیمی نهایت سرد می باشد. این ولسوالی در فصل سرما، حدود 40 درجه سانتی گراد زیر صفر را تجربه کرده است

.

یکه ولنگ در عرصه آموزش و معارف دارای 16 باب لیسه،24 باب متوسطه و 17 باب ابتدائیه می باشد که به شمول یک باب مدرسه دینی مجموعاً 58 باب مکتب فعال به روی متعلمین باز می باشد

.

تعداد 10945 شاگرد ذکور و 8165شاگرد اناث در آن مکاتب توسط 282 معلم ذکور، 89 معلم اناث رسمی و 105معلم قراردادی ذکور و 89 معلم اناث مصروف تعلیم و تربیه هستند. در ولسوالی یکه ولنگ تعداد یک شفاخانه ولسوالی، سه مرکز صحی اساسی، چهارمرکز صحی فرعی، یک مرکز تداوی توبرکلوز و یک مرکز صحی سیارمیباشند

نام ولسوالی: ورس

مرکز ولسوالی: مرکز(شهر نو

)

معلومات عمومی:

.

ولسوالی ورس دارای مساحت 2250 کیلومتر و مطابق آمار همبستگی ملی بیش از971 قریه خورد و بزرگ، تعداد28291 فامیل و110643 تن نفوس می باشند

.

ورس به معنای گل است که بعضی صاحب نظران این گل را گل پالی که یک نوع گیاه صحرایی است که در مرکز ورس به وفور پیدا می شود

.

ولسوالی ورس از نظر اقلیمی بسیار سرد و کوهستانی بوده که بعضی کوه های آن درفصل بهارو زمستان پوشیده از برف میباشد. در زمستان برودت هوا به منفی 30 درجه سانتی گراد می رسد

.

در عرصه معارف دارای 14 باب لیسه، 36 باب متوسطه و 32 باب ابتدائیه و همچنان 23 باب صنوف الحاقیه که مجموعاً 105 باب مکتب می باشد و از آن جمله 20 باب آن مکتب نسوان می باشد. به تعداد 26482 تن متعلم ذکور و اناث توسط 708 تن معلم که شامل 108 تن اناث و 600 تن ذکور می باشد تدریس می شود

.

که یکی ازین مکاتب که درقریه نسپتان ورس قرار دارد توسط محمد

.

محصولاتی زراعتی مردم ورس گندم، جو، جواری، باقولی، شاخل و مشنگ می باشد و همچنان سبزیجات مانند کچالو، زردک، شلغم و پیاز یافت می شود. میوه های زرد آلو و سیب، درختان غیر مثمر از قبیل هرهر، چنار، انواع بید و از نظر علوفه مانند رشقه، شبدر، بلدرغان، کمی، غیغو، پالی، انواع خار، برگ چوکری و بدره نیز یافت می شود

.

صنایع دستی مانند گلیم، نمد، شال و برک که در این ولسوالی نیز شهرت فراوان دارد

مردم آب آشامیدنی خویش را اکثراً از چشمه، چاه، دریا و جوی می باشد و تقریباً 50 فیصد مردم به آب آشامیدنی صحی دسترسی دارند، کمتراز 60 در صد مردم این ولسوالی به سرکهای ابتدایی دسترسی دارند

. .

نام ولسوالی: پنجاب

مرکز ولسوالی: پجاب

.

نفوس ولسوالی پنجاب بیشتراز 90000 نفر، دارای 600 دفتر زمین، دارای 834 قریه عمده،22 منطقه ، بتعدار 95 شورای همبستگی ، دارای 47 باب مکتب میباشند. از جمله 17 باب لیسه ذکور 7 باب نسوان 20 باب متوسطه 10 باب ابتدائیه مجموع شاگردان 17864 تعداد 8439 ذکور تعداد 9425 اناث به تعداد 484 معلم بتعداد12 مراکز صحی فعالیت دارند

ولسوالی پنجاب از نظر اقلیمی بسیار سرد و کوهستانی بوده که بعضی کوه های آن درتمام فصول سال از برف پوشیده است. در زمستان برودت هوا به منفی 32 درجه سانتی گراد می رسد

مدیر وبلاگ :محمد علی دانش  

 

. . 

مساحت این ولسوالی 4894 کیلومتر مربع و2700 متر ارتفاع از سطح بحردارد، 80% مردم این ولسوالی مشغول به زراعت است، مردم عواید خویش را از منابع ذیل بدست می آورند 40% مالداری، 30% زراعت 30% سایر فعالیت ها مانند

پیدا وار زراعتی مردم پنجاب گندم، جو، جواری، باقولات می باشد و همچنان سبزیجات مانند کچالو، زردک، شلغم و پیاز یافت می شود. میوه جات مانند زرد آلو و سیب ، درختان غیر مثمر از قبیل هرهر، چنار، انواع بید و از نظر علوفه مانند رشقه، شبدر، بلدرغان، کمی، غیغو، پالی، انواع خار، نیز یافت می شود. صنایع دستی مانند گلیم، نمد، شال و برک که در این ولسوالی وجود دارد اما جهت فروش آن به بازار دستررسی ندارد صرف توسط دست فروشان خریداری واز یک منطقه به منطقه دیگر به فروش می رسند

که هم اکنون به تعداد صد ها شاگرد مشغول فراگیری علم و دانش میباشند .

در عرصه صحت یک شفاخانه در مرکز ورس که 37 تن کارمند صحی به شمول کارمندان تخنیکی و غیر تخنیکی درآن مصروف کار می باشد. یک مرکز صحی اساسی، دو مرکز صحی فرعی، سه مرکز صحی فرعی و 114 پسته صحی در سطح قریجات فعالیت دارند که 220 رضا کار در پسته های صحی مصروف عرضه خدمات صحی برای مردم می باشد

حسن کاشفی راه اندازی و بنا گردید.  ولسوالی ورس در قسمت جنوب بامیان موقعیت داشته که از جمله دور ترین ولسوالی بامیان است که حدود172 کیلو متر از مرکز این ولایت فاصله دارد. از طرف شمال قریجات زردسنگ، تخک، سنگریز و میان کاوک ولسوالی پنجاب، از طرف غرب با ولسوالی اشترلی و ولسوالی سه پای ولایت دایکندی، از طرف جنوب با دریای هلمند و ولسوالی سه پای ولایت دایکندی و از طرف شرق با ولسوالی ناهور ولایت غزنی و ولسوالی بهسود ولایت میدان وردک وصل می باشد.  ولسوالی "یکه ولنگ" یکی از ولسوالی های درجه یک در عین حال یکی از ولسوالی های استراتژیک و کلیدی دارای ارزش های حیاتی گردشگری ولایت بامیان است. بندامیر به عنوان یکی از زیباترین منظره طبیعی جهان در این ولسوالی قرار گرفته است. در سال های آخر بندامیر به حیث پارک ملی به رسمیت شناخته شده است. همچنین این ولسوالی دارای دره های سر سبزبوده که از جمله می توان به چمن زارهای این ولسوالی اشاره کردولسوالی شبر در قسمت شرق ولایت بامیان موقعیت دارد که در شمال نواحی توغی خداداد، طاقه دوکان و باغک به ترتیب با قریه های اهنگران، ریشقاب و گردن ده و ولسوالی تاله برفک ولایت بغلان، در جنوب شرق با قریه حاجی گک ولسوالی حصه اول بهسود ولایت میدان وردک، در غرب با قریه های نو آباد شش پل، سرقول توپچی و دره آهنگران مرکز ولایت و در شرق با قریه های غورندک و سنگنداب ولسوالی شیخ علی ولایت پروان مرز مشترک دارد. مساحت این ولسوالی 1275 کیلو متر مربع بوده و نفوس آن مطابق آمار اداره تطبیق پروگرام واکسیناسیون 26670 نفر، مطابق آمار ریاست صحت عامه از اجرای پروگرامادامه معلومات در مورد ولسوالی های ولایت